- Fjalia e cila e ka njërën nga vlerat e saktësisë - e saktë ose jo e saktë - quhet gjykim.
- Pra ajo që e dallon cilindo gjykim pështë vetia se ai e ka njërën nga vlerat i saktë ose jo i saktë . Kështu themi : v (2 > - 7), v (5{0, 1, 2, . . ., 9), v (1, 5)1, v (15 : 4) etj . Mirëpo, në matematikë ekzistojnë edhe gjykime të atilla të cilat, ndonëse shprehin një pohim të caktuar, prapëseprapë ato, në bazë të variablave që e përmbajnë, nuk mund të konstatohet se a janë të sakta, apo jo të sakta . Gjykime të atilla quhen gjykime të hapura ose funksione gjykimesh. Funksione gjykimesh që i përmbajnë variablat x; x, y; x, y, z; etj.i shënojmë me F1(Y), F2(x, y), F3(x, y, z) etj.Nga këto që thamë del se funksione gjykimesh janë edhe formulat : 2x2 - x - 100, 3x + 5y < - 1, (n2 + n - 2)3, pq, F1 F2 , ku secila prej tyre shndërrohet në gjykim, kur simbolet e variablave përkatëse x, y, n, p, q, F1F2 zëvendësohen me objekte konkrete, me vlera të caktuara . Kjo metodë e shndërrimit të gjykimeve të hapura në gjykime quhet metoda e zëvendësimit (metoda e substitucionit) .
- Kuptohet se, në përgjithësi, formulat matematike me variabla janë funksione gjykimesh, të cilat me metodën e zëvendësimit mund të shndërrohen ne gjykime.
- Gjykimi quhet i thjeshtë, nëse asnjë pjesë e tij nuk paraget gjykim më vete, e gjykimi që nuk është i thjeshtë quhet gjykim i përbërë. P. sh . 7 është gjykim i thjeshtë, ndërkaq „Nëse trekëndëshi ABC është dybrinjënjëshëm, këndet në bazën e tij janë të barabarta" - është gjykim i përbërë dhe përbëhet prej këtyre dy gjykimeve të thjeshta : „Trekëndëshi ABCështë dybrinjënjëshëm" dhe „Këndet në bazën e tij (e trekëndëshit ABC) janë të barabarta".
1 .2. VEPRIMET ME GJYKIME
- Gjykimet e përbëra rëndom formohen prej gjykimeve të thjeshta me ndihmen e fjalëve: „jo", „dhe", „ose", „nëse . . ., atëhere . . .", „atëhere e vetëm atëherë" . Këto fjalë - shprehje quhen lidhëza logjike . Duke përdorur lidhëzat logjike në gjykime kryhen operacione apo veprime themelore logjike. Kuptohet se secili gjykim i ri që formohet prej gjykimeve të dhëna me anën e veprimeve themelore logjike e ka vlerën e vet të saktësisë. Saktësia e gjykimit të përftuar varet vetëm prej saktësisë së gjykimeve që atë e formojnë . Pikërisht kjo varësi shgyrtohet në algjebrën e gjykimeve, meqë asaj nuk i interesojnë përmbajtjet e gjykimeve të formuara, por vetëm vlera e saktësisë së tyre.
1.2.1. NEGACIONI (MOHIMI) I GJYKIMIT
- Veprimi më i thjeshtë logjik që përdoret në gjykime është negacioni (mohimi), të cilit, në gjuhën e zakonshme, i përgjigjet fjalëza „jo" (ose shprehja „nuk është" ).
|