Le të jenë f:A→B, g:B→C dy pasqyrime. Me pasqyrimin f secilit element x A i shoqërohet pikërisht një element f(x) nga bashkësia B ,
|
Fig. 1.14.
|
kurse me pasgyrimin g këtij elementi i shoqërohet pikërisht një element g(f (x)) nga bashkësia C . Nëse, një pas një kryhen pasqyrimet f:A→B dhe g:B→C , atëherë në të vërtetë secilit element x A i shoqërohet pikërisht një element g ( f (x)) nga bashkësia C (fig. 1.16a, b). Ky pasqyrim i bashkësisë A në C quhet shumëzim (kompozim, superpozicion) i pasqyrimeve f dhe g i cili simbolikisht shënohet me g f ose g f ose g (f (x)) (lexo : shumëzimi i pasqyrimeve f dhe g). Pra, shumëzimi i funksioneve f, g përkufizohet me barazinë :
Fig. 1.16.
|
|
( x A) ( z C) (g f) :x→z g (f (x)). (...39)
- Siç shihet në shumëzimin g f renditja e të shkruarit dhe zbatimit të funksioneve f, g ka rëndësi, sepse rëndom prodhimi f g nuk ekziston, nuk ka kuptim.
Të caktohet shumëzimi i pasqyrimeve f :A→B dhe g :B→C , ku A {1, 2, 3, 4}, B {a, b, c, d} , nëse është :
Zgjidhje : Prodhimi është :
- ,
- ,
- ,
- ,
pra :
Këtu shumëzimi f g nuk është i përkufizuar .
Të caktohen shumëzimet (1) g f, (2) f g, (3) g-1 g , ku f, g janë dy pasqyrime të dhëna me formulat :
dhe .
Zgjidhje :
- (1) ;
- (2) ;
- (3) Meqë
Siç shihet pra, edhe kur ekzistojnë dy shumëzime g f dhe f g të funksioneve f, g vlera e tyre varet nga renditja e pasqyrimeve . Prandaj, konkludojmë se shumëzimi i pasqyrimeve f, g është veprim jokomutativ :
g f f g ose g (f (x)) f (g (x)) . (...40)
Nga relacioni përkufizues (39) dhe fig. 1.16. del se për shumëzimin e pasqyrimeve f, g vlen:
(g f)-1 f-1 g-1 . (...41)
sepse : (g f)-1 : z→x f -1 (g -1 (z)), z C .
Nëse f është pasqyrim bijektiv ndërmjet bashkësive A dhe B , shumëzimi i pasqyrimeve f -1 f paraqet pasqyrimin identik të bashkësisë A . Vërtet, ngase:
f:x→y f (x), x A dhe f-1 :y→x f-1 (y), y B ,
dhe
(f-1 f) :x→x x, x A .(...42)
Le të jenë f:A→B , g:B→C dhe h:C→D tri pasqyrime. Shumëzimi i pasqyrimeve f, g dhe h është veprim asociativ :
(h o g) f h (g f'). (...43)
Vërtetim : Transformojmë anën e djathtë të formulës (43) :
[h (g f )] (x) h g (f (x)) h (g (f (x))) (h g) f (x)) [(h g) f] (x).
Relacioni i fundit vërteton pohimin e teoremës.