Pepili/Komedia Hyjnore/201

Nga Wikibooks

K. XXXI Pusi i viganëve. - Nembroti. - Fialti. - Anteu.[1]

[redakto]

Vete gjuha, qe m’kafshojti pak ma pare
Aq sa nga turpi faqet me qene ndeze,
Ambel me dha ma vone sheruesin bar.

[redakto]

Keshtu kam ndi se bante heshta e zeze
E Akilit dhe e te jatit, - t’therte vete
Dhe ishte per sherim e vetmja shprese.

[redakto]

Shpinen ia sollem na lugjes se shkrete
Dhe bregun, qe e qarkon ane e per ane
Tue e pershkue, mbylle goja na kish mbete.

[redakto]

S’ishte as dite as nate atje, me thane,
Syni prandej dallonte vec sa grima;
Kur, ja, nje brini ia degjova zane,

[redakto]

Shuhej perpara tij dhe bumbullima;
Drejt meje ai za flutroi mes erresise
E une veshtroja andej nga duel ushtima.

[redakto]

Kur Karli I Madh te shenjtat radhe t’ushtrise
Humbi n’terheqje dheun me gjak tue la,
S’I ra Orlandi aq tmeresisht burise.

[redakto]

Kryet kishe sjelle paksa n’ate ane me pa, -
Do kulla te medha pashe tue vegue,
Dhe pyeta: <<O mesues, ne c’toke kam ra?>>

[redakto]

E ai m’u gjegj: <<Kah don larg me shikue
Ti permes territ qe na ka mberthye,
Te ndodh qe s’mundesh sendet me I dallue.

[redakto]

Do e shohesh kur t’afrohesh vete me sy
Se shqiset na genjejne ne largesi,
Pra te shpejtosh paksa asht mire per ty.>>

[redakto]

Doren tue ma shterngue gjithe dashuni,
<<para se t’shkojme ma tutje, - tha pastaj, -
qe te mos duken gjana per cudi

[redakto]

ta tham se nuk jane kulla, por vigaj;
do I vresh rreth ketij pusi si kane dale
prej belit e perpjete ata lutraj.>>

[redakto]

Si kur mjergulla zhduket dalngadale
E syni yne nga pak nis te dalloje
Cka avujt ma perpara paten ndale,

[redakto]

Keshtu, tue ca ate ajr te nxime si boje
E bregut na tue iu afrue perore,
Zhdukej lajthitja, m’hynte ma shum droje;

[redakto]

Sikur mbi ledhe, qe gjithkund kunore
I rrine Monteregjionit, varg I ke
Pyrgjet, ashtu rreth pusit, madheshtore,

[redakto]

Porsi kala pergjyse dale permbi dhe,
Ngrihen vigajt te tmershem per natyre,
Jovi ende I kercnon kur gjuen rrufe.

[redakto]

Une njanit tash ia shqueja ate fytyre,
E gjoks e bark e shpatllat viganore,
Ngjeshe trupit – krahet, t’kobeshmet gjymtyre.

[redakto]

Natyra, sigurisht, kur la mbas dore
E s’prodhoi ma kso kafshesh, mire punoi,
Se ia hoq Martit armet ma mizore;

[redakto]

N’qe se balena e fila prap vazhdoi
Te qese, kush vijen ndjek te arsyetimit
Do ta pranoje se ma urtisht veproi;

[redakto]

Sepse, kur thellesija e mendimit
Puqet me force brutale e ligesi,
Asnje shpetim s’I mbetet njerezimit.

[redakto]

Ftyren te gjate e kish, me trashesi
Te boces se Shen Pjetrit n’Rome t’amshueme,
N’ate perpjestim ishte dhe trupi unji;

[redakto]

Si nje perparce ai breg ia mbante t’mblueme
Gjysmen e trupit, gjysma jashte I rrite,
Per t’I arrite ne percen e ngatrrueme

[redakto]

Trefish ma I madh frizoni duhej t’vite;
Nja tridhjet pllambe te thuesh m’u duk I gjate
Nga poshte ne fyt, ku ne mantel kopsite.

[redakto]

<<Rafel may Amek, - zu me hukate, -
izabi almi>> - e idhta egersine;
prej saj s’mund t’presesh ta ambla urate!

[redakto]

<<O shpirt I marre, - prisi e sulmoi te zine, -
fryju bulshijsh e kapu mbas burije
kur t’ndez inati o ndo’j pasion te grin!

[redakto]

Te fyti e gjen pa fare veshtiresije,
Lidhe me lekure, o shpirt I mjergulluem;
Kraheqafe rrypi fort te paska hije!>>

[redakto]

E mue: <<Vehten padit me ate te hungruem;
Nembroti asht, qe, zi te mos mendote,
Njerzit nje gjuhe do kishin perdoruem.

[redakto]

Por lene aty, mos t’merrmi me pune kote;
Sikur s’kupton gjuhe tjeter ky vigan,
As gjuh’n e tij s’e di kush kesaj bote.>>

[redakto]

Filluem me ece buze pusit zi katran
Nga e mjata; tej, sa hidhet nje shigjete,
Gjetem nje ma mizor e ma azgan.

[redakto]

C’mjeshter keshtu e kishte lidhun, vete
S’e dij, por krah’n e majte mberthye e kishte
Perpara dhe te djathtin pas zatete

[redakto]

Nga nje zinxhir, qe, kape per fyt, iu ngjishte
Trupit teposhte, e trupit ai vargue
Ne pjesen krejt zbulue pese here iu vishte.

[redakto]

<<Ky kryekecyem desh forcen me sprovue
kunder te lartit Jov te gjithesise, -
tha prisi, - dhe tash mire ia kane punue!

[redakto]

Fialti asht, qe luftes ia pat nise
Me tjere vigaj, hyjnite tue ba me drashte,
Tash krahet, qe I coi lart, m’a s’I leviz.>>

[redakto]

E une atij: <<Mesues, kisha me dashte
Viganin e pamatun, Briarene,
Ta shoh ndokund me sy n’kete toke te vrashte.>>

[redakto]

E ai m’u gjegj: <<Do shohesh ti Antene,
Qe flet me goje e I lire siellet perqark,
Na zbret ai ku gjithe kobet kane folene.

[redakto]

Por ai, qe don me pa, asht pak ma lark,
Si ky e kane ba, dhe ate keshtu e kane lidhe,
Vec asht ma I eger se keta n’kete qark.>>

[redakto]

Kurr ndonje pyrg I larte, jo, nuk asht dridhe
Nga nje termet hatashem kesisoj,
Si u trand n’ate cas Fialti, n’short me u zgjidhe.

[redakto]

M’u duk atbote se fare po mbaroj,
Ne vend une do te vdisja nga ai tmer,
Sikur mos t’I shikoja ata vargoj.

[redakto]

U shtyme edhe ma tutje na at’here
E arritem te Anteu; pese pash I larte,
Vec kokes, kishte dale permbi humnere.

[redakto]

<<O ti qe, n’ate lugine lavdije t’arte,
ku duel kreshnik Shipioni fitimtar
ushtrite e Hanibalit tue I carte,

[redakto]

ke vra, ke pre luanet e pafare,
e qe, po t’mirrje pjese n’ate lufte krenare
krah vllezenve, mendohet si ma pare

[redakto]

se pjella e Dheut do dilte ngadhnjimtare, -
na zbrit ti poshte, e mos te vije ty ndot,
ku ngrica e kthen Kocitin n’akull fare!

[redakto]

Ticit e Tifit mos t’I sillmi kot;
Ky do te jape cka t’gjithe deshroni, nam,
Krrusu, prandej, tureckat s’ke pse I lot!

[redakto]

Ne bote mund te te sjelle te madhe fame;
I gjalle asht ky, do rroje per vit e vit,
Hyu n’mos ia prufte ma shpejt castin e mbrame.>>

[redakto]

Keshtu I tha; e ai ma nuk u prit,
Dueret I shtriu e prisit tim ia ngjiti,
Dueret qe tranden Herkulin petrit.

[redakto]

Si u kap prej tij, Virgjili me therriti:
<<Afrou te marr dhe ty!>>, e mbas pak kohet
te dy, si t’ishim nje, prej dheut na ngriti.

[redakto]

Si duket Garizenda, po t’shikohet
Nga poshte, kur siper saj kalon nje re,
N’drejtim te kundert pyrgu thue hepohet,

[redakto]

Ashtu m’u duk Anteu, kur vuna re
Si po anohej, e n’ate cas I shkreti
Do kishja dashe me u gjete ne tjeter dhe.

[redakto]

Der n’fund te pusit lehte na coi me veti,
Ku Luciferri e Juda jane perpi,
Atje na la, dhe shum perkule nuk mbeti,

[redakto]

Po u ngrit porsi dyreku mbi ani.

  1. Nxjerr më 22 Gusht 2009 prej forumishqiptar.com, Komedija Hyjnore - Dante Aligieri, plasuar aty nga Veshtrusja më 02-08-2004, 15:18