Pepili/Komedia Hyjnore/194

Nga Wikibooks

K. XXX Rrethi i tetë. - Lugja e dhjetë (fundi). - Falsifikuesit e njerëzve. - Xhanni Skikki. - Mirra. - fasifikuesit e pareve. - Mjeshtri Adam. - Falsifikesit e fjalëve. - Sinoni.[1]

[redakto]

Kur n’Semelene Junona shfreu tane vner,
Gjakun teban aq ne inat e muer,
Sic e tregoi ajo ma se nje here,

[redakto]

I shkreti Atamant kaq fort u cthuer,
Sa qe kur gruen e vet ai ve veshtroi
Me dy t’njomat ferishte nder dy duer,

[redakto]

Vikati: <<Zini shtigjet, ta pushtoj
Me klyshe ate luaneshe!>>, e tue u berlyke
I hapi te pamshireshmit capoj,

[redakto]

Njanin, Learkun, kapi mu ne gryke,
Si e rrotulloi n’ajri, n’shkamb e verviti, -
Dhe shkoi ajo e u mbyt me tjetrin ngryke.

[redakto]

E kur, prej fatit thane, teposhte rreshqiti
Gjithe ajo Troje e larte e madheshtore,
Mbaroi mbretnija e fronit mbreti zbriti,

[redakto]

Hekuba e mjere, e trishtun, kthye n’sherbtore,
Kur pa se Poliksena kish mbarue,
Per Polidor’n e saj, shtri mbi bregore

[redakto]

Te detit, kur fatzeza u kujtue, -
Cmende, zu me lehe si qen e gjora nane,
Kaq fort nga dhimbja e madhe pat shkallue.

[redakto]

Furite e Tebes a te Trojes s’jane
tregue kaq fort te egra e zullumqare,
kurr kaq kerdi nder shtaze a njerez s’bane.

[redakto]

Si pashe dy hije t’zbeta, cveshun fare,
Qe ngitshin tue kafshue neper shpatine
Si derri kur del tharkut fulikare.

[redakto]

Njana u hodh Kapokjos, nen kaptine
Ia nguli idhte me dhambe, e tue e ngrehe zharg
E bani ta kruej barkun per zalline.

[redakto]

E Aretini, tue u dridhe tha: <<Larg
I ndejsha Xhianni Skikkit, qe harlise
Shkon tue ua ngjite me dhambe shpirtnavet varg!>>

[redakto]

Ah, - I thashe unë, - ishalla nuk ta kris
tjetra me ate goje! N’mos pac veshtiresi,
me thuej kush asht, sa asht kendej pa u nise.>>

[redakto]

M’u gjegj: <<Ai shpirt jetoi ne lashtesi.
Asht Mirra e mbrapsht. Tue shkele cdo ligj t’njerzimit
Me vete te jatin bani dashuni.

[redakto]

Qe te mkatoje per t’ia arrite qellimit
Ndrroi krejt fytyre tue marre tipare tjera,
Si tjetri qe po nget zjarr prej terbimit.

[redakto]

Ky, per t’fitue mushken mbretneshe, mejhera
U shti si Buozi dhe, gjoja tue vdekun,
Diktoi nje dhjate te tille qe iu njoh vlera.>>

[redakto]

Kur dy te krisunit iken si t’ndjekun
E ma s’I pashe ku t’zezen shkuen me u fute,
Une solla syte te vrej tjere shpirtna t’mekun.

[redakto]

E njanin pashe, qe dukej si lahute;
I tille me te vertete do te gjasonte,
Ku bahet bige njeriu ta kishin kpute.

[redakto]

Hidropizija e rande krejt e shemtonte,
Se plandsin plot me uje ia kishte aje,
Fytyra e tij aspak me bark s’perkonte.

[redakto]

Ai detyrohej buzet hape t’I mbaje,
Si tiziku I etuem; t’djeguna zhar,
I kishin mbete shpervjele nga ajo murtaje.

[redakto]

<<O ju qe keni ardhe, jo si mkatare,
n’kete bote te smunde, e s’di me leje t’kuj, -
u suell kah na, - degjoni kete qyqar:

[redakto]

mjeshter Adami jam, ketu qe vuej;
per s’gjalli c’desha pata dersa u ngina,
e tash po digjem, heu, per nje pike uje!

[redakto]

Shenat e vegjel, qe nga ato lugina
Te Kazentinit poshte ne Arno shkojne
Tue lage e tue freskue t’butat lendina,

[redakto]

Gjithmone I kam nder sy, e me mundojne,
Keto vegime fytin ma kane tha,
M’ligin ma fot se ethet qe m’dermojne.

[redakto]

Kjo drejtesija e Hyut qenka hata!
Nxjerr lande po nga ai vend ku mekatova,
Ma fort me shtyn me pshereti, me qa.

[redakto]

Romena ja, ku une falsifikova
Paret me ftyre t’Baptistit; shkak I zi
Qe ky, qe djegun botes iu largova.

[redakto]

Por t’shihja ketu shpirtnat e keqi
Te Guidit, Aleksandrit, vllaut te tyne,
S’do e ndrroja per gurre t’Brandes tane freski.

[redakto]

Ketu asht njani, n’qofte se s’me genjyene
Hijet qe vijne verdalle, por, n’se e vertete,
Sa pare ban kur kambe e duer m’u thyene!

[redakto]

Ah, aq I lehte sikur te ishe vete,
Me ece sa t’zite e thonit n’njeqind vjet,
Do t’ishe vu me I ra shtegut te shkrete

[redakto]

Ate me kerkue permes ketij kjahmet,
Ndonse asht ky rreth njembdhjete mije mil I gjate
Dhe ka gjyse mili gjanesine e vet.

[redakto]

Per sherr te tyne vuej me kta te ngrate,
Ata me pre fjorinta me kane nxite,
Qe ar te kishin mangut tre karate.>>

[redakto]

E une: <<Kush jane dy t’zezet, qe ktu ngjite
Avull leshojne si n’dimen dora e laget
Dhe dergjen ne te djathten tande shtrite?>>

[redakto]

<<I gjeta shtri e krejt mbulue nga plaget, -
m’u gjegj, - kur kamba ne kete shpat me shkiti,
e shtri do rrijne n’amshim n’kete grope te vaget.

[redakto]

Njana – mashtruesja, Zefin qe paditi,
Tjetri – Sinoni, qe mashtroi nje Troje,
Po I qelb ai avull ethesh qe I tymiti.>>

[redakto]

Njani nder ta, pse ndoshta u zu ne goje
Me aq pak nderim, u ndez dhe nga menija
Grusht barkut gur I ra, ne short ta cpoje.

[redakto]

E ky kumboi at’here si lodertija,
Adami por fytyren t’ia shplakoi
Vrik me ate dore, e s’qe ma e lehte e tija.

[redakto]

<<Ndonse, sa do t’perpiqem, - mjeshtri shtoi, -
s’leviz une dot, se I kam gjymtyr’t randoshe,
kete krah te lire e kam ta perdoroj.>>

[redakto]

E ai u gjegj: <<Ate dite kur ti po shkoshe
Drejt zjarrit, s’pate dore aq t’lire e t’shpejte,
Ishe ma I shpejte pare tue pre n’nje qoshe.>>

[redakto]

Bark-ajuni at’here: <<Tue fole je drejte,
Porse nuk qe ti kaq I drejte pohues,
Trojanet kur t’kerkuen me qene I drejte.>>

[redakto]

<<Keshtu o ashtu n’qofshim te dy mashtrues, -
Sinoni tha, - une per nje faj kam ra,
Por ti edhe vete djajve u del mesues!>>

[redakto]

<<Ti kalin, o I shperbeme, prap a e ke pa? –
bark-lodra tha. – Mkatin me e fshehe s’je I afte,
gjithe bota e di, pra plas per cka ke ba!>>

[redakto]

<<Ti plac ku je e goja-shkrumb t’u cafte, -
greku iu gjegj, - dhe gjithe ajo kenete,
qe mban ne bark, si gardh nder sy t’u bafte!>>

[redakto]

E pareshkrisi: <<Shkye t’asht goja e shkrete,
Se tue fole keq gjithmone kush s’ta ka dale;
Ne paca une etje e n’plandes uje te nxete,

[redakto]

Ty kryet te dhemb e trupin ma ke vale;
E, me e lepi Narcizit ate pasqyre,
Nuk asht nevoje me t’grishe ty me shum fjale.>>

[redakto]

Une po I veshtroja tue u grinde n’ate menyre.
<<Fort ma ke ngule, - tha prisi, - ate shikim,
s’dij si s’po nxehem kah te shoh tue kqyre!>>

[redakto]

Kur pashe se si me foli me idhnim,
U ktheva shpejt drejt tij aq turpenue,
Sa ende ato fjale me siellen ne kujtim.

[redakto]

Si ai qe anderr t’keqe tue shikue,
Anderr don t’jete cka n’anderr sheh me sy
Dhe c’asht mos t’jete fort kishte me deshrue,

[redakto]

Ashtu edhe une; mue fjala m’u lidh nye,
T’falun lypshe me sy, goja s’punote,
S’kuptoja se cka lypshe ishte krye.

[redakto]

<<Per faj ma t’madh mjafton pendesa jote,
tash je I lame, - mesuesi zu me m’thane, -
prandej mos u trishto per gjana kote!

[redakto]

Por n’mend ta kesh gjithmone se me ke prane
Ne qofte se ndo’jhere tjeter ti ke rast
Me u gjete mes njerezish qe jane tue u zane;

[redakto]

Asht turp te rrish e te degjosh me kast.>>

  1. Nxjerr më 22 Gusht 2009 prej forumishqiptar.com, Komedija Hyjnore - Dante Aligieri, plasuar aty nga Veshtrusja më 02-08-2004, 15:17