Muzika/Kompozitorët/140

Alban Bergu
(1885-1935)
NË ENCIKLOPEDI

---

Muzika që rrjedhë nga shkolla e dytë vjeneze - d.m.th shkolla e Shënbergut (Scheonbeg) dhe nxënsve të tij - nga publiku kuptohet vështirë dhe merret si muzikë në duar të muzikantëve. Me kalimin e kohës vetëm veprat e Alban Bergut kanë arritur një shkallë pak a shumë të namit të mirë tek publiku. Si duket shkak është largimi shumë i vogël i tij - në krahasim me të tjerët - nga atmosfera e romantikës së vonshme. Për të, vlefshmëri e lartë gjithnjë është shprehja e gjendjes nga thellësia e shpirtit. Edhe pse Alban Bergu zbaton muzikën dymbëdhjetë zëshe të krijuar nga Shënbergu, prapë se prapë, në zërat e folur tek ai gjejmë pikënisje tonike. Po ashtu në disa kompozime instrumentale të tij gjenden edhe lidhje ndihmëse të pa pagëzuara jomuzikore (me elemente jashtë muzikës p.sh të folurit) - Suita Lirike dhe Koncerti Për Violinë. Me gjithë këtë do të ishte gabim që Bergu të shihej si lidhës romantik. Me një konstruktim serioz, të lartë, tek ai lidhet ekspresiviteti më i lartë që mund të jetë. Me arkitekturën e shkathtësisë minutare, ai ja kalon edhe vetë Shënbergut dhe Veberit (Webern). Me gjasë, Alban Bergu është kompozitori i këtij shekulli, i cili ka arritur që shprehjen individuale dhe rigorozitetin formal, të i shkrijë në një njësi.