1. Shkronjat e vogla
Redaktori i një gazete, i thotë korrespondentit:
-Ju lutem, ju do të më verboni me ato shkronja
aq të vogla me të cilat po shkruani.
-Z. Redaktor, unë vet jam i vogël, gruan e
kam të vogël, rrogën po ashtu të vogël, e
si mund të bëj përjshtim e t`i shkruaj
shkronjat më të mëdha-i përgjigjet korrespondenti.
2. Qentë në radio
Gjatë ditëve të para të punës në Radio Mitrovicë,
mora për detyrë nga redaksia ta zhvilloj një
bisedë me një drejtor të një shkolle
të mesme në Skënderaj. Intervistën e mbarova,
ndërkaq pjesën hyrëse e kisha lënë ta kryej në
shtëpi. Duke e montuar atë pjesë, UHER-i im
regjistroi një të lehur të fortë të qenve mu
në mbarim të fjalisë: “Dëgjues të nderuar
në vazhdim do të ndiqni bisedën që zhvilluam
me drejtorin NN”.
3. Ti këtu e atje
Një të shtunë isha gazetar kujdestar në Radio.
Për të arritur më heret në shtëpi, emisionin
“ Ngjarjet e ditës” ,të orës 16,5o minuta e lash
të incizuar në shirit dhe ia dorëzova teknikut.
Kur arrita në Skënderaj, hymë me disa shokë
në çajtore. Në ora 16,50, unë fillova t`i jap
lajmet në radio, kurse njëri nga tavolina tjetër
më shikonte me habi e duke i fërkuar sytë:
-A po më bëjnë veshët, apo je ti duke i dhënë
lajmet-më tha.
-Jo- i thash, nuk po të bëjnë veshët.
-Atëherë a po më bëjnë sytë, apo je ti edhe
këtu-ma ktheu. E si është e mundur
ti këtu e atje, përnjëherësh?
4. Nuk kam tremë, pasi jam me ty
Në radio, shpeshherë e realizoja edhe një
emision për fëmijë. Një ditë kisha ftuar mysafir
Agim Gashin nga Kryshefci, i cili shkruante
vjersha për fëmijë.
Para se të hyjmë në studio, i them Agimit:
-A po ke tremë?
-Jo, më tha-pasi jam me ty e njihemi kaherë.
5. Vetëm karrigën mos ma zë!
Në kohën kur isha korrespondent i radio
Mitrovicës, në Skënderaj, nuk kisha
zyrë as telefon. Gjendesha si mundesha.
Një ditë shkova në zyrën e Sadri Hajrës,
të cilin e kisha shok shkolle, e që atëherë
ai ishte sekretar i BVI-së për punësim.
Derisa ai shkoi në një zyrë tjetër për
një punë, unë e e dërgova një raport në radio.
Kur u kthye i thash:
-Më fal, ta shfrytëzova pak telefonin.
-More sa për telefon, fol edhe me Amerikë
nëse ke nevojë, por të lutem vetëm karrigën
mos ma zë- ma ktheu.
6. Po e rrëzojmë një shtëpi
Gjatë dimrit të vitit 1985 pati rënë
një borë e madhe. Atëherë punonim në
një zyrë me Xhavit Çitakun. Ne raportuam
disa herë për dëmet që kishte shkaktuar
bora. Një ditë, s`kishim asnjë ngjarje.
-Ç`po bëjmë sot-i thash Xhavitit.
-Paj, po e rrëzojmë edhe një shtëpi-ma ktheu.
7. Më mirë kah ky bërllok
Ecnim rrugës nëpër qytet me Hamdi Miftarin.
Papritmas ai më tërhoqi për dore andej
kah një grumbull bërlloku.
-Përse po na shtin nëpër këtë bërllok?-i them.
-Më mirë të hyjmë nëpër këtë bërllok, sesa
të takohemi me atë bërllokun që po vije drejt
nesh!- ma ktheu ai.
8. Mbledhja e mbyllur
Në komitetin e atëhershëm të mbrojtjes në
Skënderaj, mbahej një mbledhje. Ne gazetarëve
na thanë se nuk bën të marrim pjesë, ngase
kjo mbledhje ishte e mbyllur pasi ishte e një
rëndësie të veçantë.
Pas mbledhjes, Sadriu po i thotë Hamdi Miftarit:
- Çfarë gazetarësh jeni ju që ju përzunë nga
mbledhja, në të cilën u bë fjalë për blerjen e
dy maskave mbrojtëse.
Hamdiu ia priti.
-E po çfarë burri je ti, kur të ndërruan nga
Kryesia, me një femër, bile edhe ajo, grua shterpë.
9. Kafja pa sheqer
Shkuam një herë me Hamdi Miftarin
te një drejtor. Ai na priti mirë, por e hetuam
se s`deshi të na ofronte kafe me arsyetimin
se nuk kishte sheqer.
Hamdiu po i thotë:
-Ne i pimë kafetë edhe pa sheqer.
10. Ekspozita
Me Hamdi Miftarin një herë trokitëm
në derën e shtëpisë së kulturës në Skënderaj.
Portiri e hapi derën vetëm pak sa për t`u
marrë vesh me neve. Hamdiu e pyeti:
-Përse bre vëlla dera mbyllur në pikë
të ditës, mos keni rënë në bela me kend?
-O vëlla, është hapur një ekspozitë e po
vijnë njerëzit, po e bëjnë korridorin pa fshi,
hajt thash t`e mbylli derën më mirë-
ishte përgjigja e portirit.
11. Ma blej këtë majmun
Një pasdite, dolëm në qytet me kolegen
Sebiha dhe me djalin e saj. Duke i shikuar
vitrinat, djali i vogël u ndal e nguli këmbë:
-Mami, ma blej këtë majmunin në vitrinë !
-Jo, biri i nënës, se më bëheni pastaj dy-ia
ktheu Sebi.
12. Rrugëdalja mbi rrethojë
Me Xhavit Çitakun shkuam te Rexhep Rushiti,
i cili asokohe ishte drejtor i në fabrike. Pasi
që punët në këtë kolektiv nuk shkonin edhe
aq mirë, e punëtorët iknin në shtëpi kur t`iu tekej
po i them:
-Z. Drejtor, ku është rrugëdalja?
-Mbi rrethojën e telave-m`u përgjigj.
13. A ka ndonjë të re
Para derës së kryetarit të komunës, unë e
Xhavit Çitaku takojmë sekretareshën e
kryetarit.
E pyeta atë:
-A ka ndonjë të re sot këtu?
-Pse a e vjetër po të duket ty kjo a- ndërhyri
Xhaviti.
14. Pulën e hamë, ryshfetin jo
Pas luftës siguruam një zyrë me Kajtaz Gecajn
e Bekim Kastratin, por telefon nuk kishim.
Një ditë po i themi një tekniku të postës si me shaka:
-Sa po kërkoni të na e siguroni një linjë telefonike?
-Ne nuk e hamë ryshfetin- na e ktheu.
-Atëherë, pasi nuk e hani ryshfetin, a bën
të shkojmë ta hamë një pulë bashkë?
-Eh pulën bën, na tha.
15. Gruaja nuk është golf
Një ditë në zyrë erdhi një koleg. Mua e
Kajtazit na tha:
Sot nuk jam në punë. Erdha vetëm sa t`
ju shoh se nuk kam kohë të rri , e kam
lënë gruan tek hyrja e ndërtesës.
-Mos u frikëso se nuk ta merr askush,
ajo nuk është golf-ia ktheva.
16. Ramtamtamin na e le neve
Në kombibusin e TMK-së, ishim përplot gazetarë
që shkonim për në Runikë, ku do të vazhdonte puna
në aksionin e pyllëzimit të sipërfaqeve të zhveshura.
Një kolege nga Prishtina ia mori këngës:
Ou moj Shqipni, mos thuaj mbaro-i-ova, e pastaj
vazhdoi me ram, tam, tam, ram, tam, tam. Unë i thash asaj:
-Ti vetëm vazhdo të këndosh, ramtamtamin na e le neve!
17. Ju në burg unë punoj për juve
Unë përkohësisht isha i papunë, ngase u ndërpre
dalja e gazetës në të cilën punoja si korrespondent
nga Skënderaj. Gati çdo ditë dilja në qytet dhe
takohesha me kolegët. Një ditë Isa po më thotë:
-Po na akuzojnë lidhur me një shkrim dhe po na
kërcënojnë me burg. A do të vish të na vizitosh
nëse na burgosin?
-Jo- i thash-nuk do të kem kohë, ngase
atëherë do të punoj në vend të juajin.
18. Dy rreshta një faqe, një faqe dy rreshta
-Kajtazit mjafton t`ia tregosh ngjarjen me dy rreshta,
e ai ta mbush një faqe, po i them Isës.
-Mua-tha- mjafton të ma japësh një faqe, prej saj i bëj
dy rreshta.
19. A ka këtu xharrah
Kolegut Adem Metës (korrespondent i Kohës Ditore) i kishte
shkuar një komision i KEK-ut dhe pasi nuk e kishin gjetur në
shtëpi ia lënë porosinë që të paraqitet ne zyret e KEK-ut, ose
do t`ia këputnin (rrymën). Me të kuptuar për këtë, Ademi
shkon atje, hyn në zyrë dhe iu thotë:
-Unë erdha kush është këtu xharrah që don të ma këput, ja ku jam.
| 
