Feja dhe sekreti i saj/5
Në një bisedë rreth zhvillimeve të teknologjisë, një anëtarë i këtij projekti në anën tjetër, tha - nuk më kutoet se ku - shkencëarët kanë arritur që nga energjia të prodhojnë materie. Ja ktheva se kjo është gënjeshtër. Jo pse di shumë, por besojë që këtë gjë është në gjendje ta bëjë vetëm i'Madhi Zot. Po si e bënë ai këtë duket të jetë interesant edhe për ateistin.
Është fjala për një hapsirë të kufizuar e të mbyllur nga ndikimet e jashtme. Energjia le të shënohet me e, dhe masa me m. Një formul apo një kombinim të këtyre e ka dhënë Anshtajni. Po ai ka thënë që energjia edhe mund të fitohet edhe mund të humbet në hapsirë sepse masën nuk e ka barazu me energjin. Kjo d.m.th se ai ka dhënë një përkufizim për një hapsirë ku energjia dhe masa luajnë lojëe transformmit. Këtë lojë trasformi shkenctarët e quajnë kohë.
- E=mc2
Kjo formul në logjiken e matematikës është e saktë, por në logjiken e njeriut nuk është. Sepse si mund të paramendohet që energjia të ekzistojë pa masë. Po, çka tregon :
- c2=E/m
Sipas ateistëve dhe shkencës kjo c2 është universi, është krejt bota. Kur e marrim që c=0 tjerat nuk duket interesante, por a ekzistoj ato? E provova me digitron d.m.th me logjiken e shkencës:[1]
c=0 po thotë që është 0 nuk po i intereson ma tepër; E=0 po thotë që krejt është 0 dhe m-ja nuk po i intereson; m=0 a? po thotë që nuk ka kuptim edhe nuk po i interson as c as E-ja. Munet njeri mi provu edhe për shuma pa kufi, po mu nuk po më interson diçka ku nuk muna me mbërri sepse nuk ka kuptim. Po provojë c=1 sepse c=2 nuk ka kupim sepse është vetëm një botë. Duke e provu, po më duket vetja si i'Madhi Zot, po e kalli cigaren po e bëjë shkrumb e hi dhe pastaj nga ai shkrumb e hi po e krijojë të njëjten cigare, dhe kështu koha po kalon e unë nuk po e vërej atë, por po e ndiejë që ajo ka kaluar dhe unë nuk kamë lëvizur nga hapsira ku isha. Kjo është shkenca. Më mbeten vetëm kujtimet që e kam provuar dhe në fund doli që masa është e barabart me energjin dhe se asnjëherë nuk munda ta zhdukë as masën as energjin plotësisht. Në atë moment kur e zhdukja njëren prej tyre, rezultati shpërthente hapsiren e veprimit, brenda hapësirës së matematikës nuk kishte kuptim - sistem error. Kur e sillnja energjin në 0 e gjithë bota më dilte zero. Kur e sillnja masën në zero, bota shpërthente ligjet e matematikës dhe fillonte të ekzistoj sipas ligjeve të njeriut që thonin se është e kotë ta provoshë ta bëshë këtë në natyrë. Por edhe pakujdesia ime më pengonte sepse sipas marrëveshjes formula duhet të jetë ndryshe d.m.th pika edhe pse nuk shkruhet në formul ajo ekziston si duket kamë menduar si fetarë sepse edhe aty ka disa rregulla të ngjajshme që po si kuptove të mbesin pikë e pa shkruar.
Mbasi që mbeti me pikë, të nisemi nga pika. Të sillemi, e të rrotullohemi, përreth, përsipri, përfundi, të ikim, të vimë deri te pika sepse pika është e vogël dhe nuk ka vend për ne aty. Të hymë nga e majta do ta prekim anën e djathtë tonën, të hymë nga lartë do ta prekim fundin tonë. E kjo nuk ka kuptim në trurin tonë, sepse na ka mbetur pikë. Gjitha këto përpjeke do të lënë gjurmë rreth e rrotull pikës, dhe sa më shumë që e provojmë aq më shumë rreth pikës do të krijohen shtresa. Ngjajshëm me shtresat që krijohen tek lisi. Si duket një gjë që niset nuk ndalet! Nuk ndalet dot, po u ndal nuk gjallëronë më ai trung që ka mbi përsipri tokës. Nuk gjallëron më ajo që u nisë, por edhe ajo që u shtresua nuk do të gjallërojë, edhe pse ato do të jetojnë edhe më tutje. Mbasi të kemi kërcyer në temë shumë më të largët, kemi arritur që të ndahemi nga ndikimi tërheqës i asaj pike ose i kemi v'nuar pikë temës rreth asaj pike. Ne e lamë pikën por logjika e shtresuar rreth pikës edhe pse kërcyem në një hapësirë tjetër do të na ndihmon që ta provojmë që edhe rreth kësaj pike të re të hymë brenda. Dhe nëse na mbetë edhe këtu ndonjë pikë e pa zgjidhur do të provojmë të kërcejmë në një temë tjetër ose do t'na zë gjumi dhe neser do të zgjohemi me probleme tjera që sillen rreth pikave tjera të caktuara në hapsira e fusha të ndryshme dhe, pa vetëdije do të përdorim mendimet e krijuara mbrëmë. Kështu shkon jeta duke u sjellur rreth e përqarkë pikave në tema të zgjerura e duke ju vënë antyre pika apo duke i lënë rreth tyre mjegullën. Shkon jeta, po a shkojnë edhe njohurit apo kërcejnë nga pika në pikë?
Mua më duket se kërcejë nga pika në pikë, nga hapsira në hapsirë, nga fusha në fushë dhe varësisht nga përvoja e mbledhur nga temat rreth pikave që ju kemi vënë pikë do të krijohen shumë më shpejtë shtresat rreth pikave tjera dhe do të ju vëmë pika më shpejt temave.
Për këtë edhe shumë njerzë i vënë pikë temave rreth pikës së fesë shumë shpejtë, s'ka Zot - Zoti është gjithëçka. Por, vetëvetiu ata i kanë vënë pikë kësaj teme rreth pikës ose thjesht në temën rreth kësaj pike nuk e dinë çka janë duke folur dhe nuk janë duke jetuar në këtë univers me pika-pika rreth të cilave shtresohet mjegulla e temave. Këta të fundit, ende pa u mbledhur e pa u trusur informatat rreth kësaj pike kanë provuar që të kërcejnë në pika tjera. Por, pa u trusur informatat në një pikë, ashtu që temës rreth asaj pike të i vihet pikë, ata nuk mund të kërcej por vetëm se truri i tyre do të zgjohet me probleme tjera që sillen rreth pikave tjera të caktuara në hapsira e fusha të ndryshme dhe do të veprojnë sipas mjegullës rreth pikës së pa zgjidhur.
Një pjesë bukur e madhe e njerzëve, pa provuar të i v'nojnë pikë temës rreth kësaj pike thonë Zoti është gjithëçka dhe me sjelljet e tyre i v'nojnë pikë kësaj teme. Këta njerzë janë besimtarë dhe lëndimi i tyre e sjellë trurin e tyre në mjegullën rreth pikës dhe sjellet e tyre do ta lëndojnë gjithë shoqërinë . Këta besimtarë e gjallërojnë jetën e njerzimit. Pa besimtarë jeta është e vdekur.
D.m.th besimtarët kanë të drejtë, jo pse thonë se ka Zot, por se sjellet e tyre e vërtetojnë atë çka thojnë.
Ata që thonë se ka Zot, ndërsa sjellet e tyre e kundërshtojnë pohimin e tyre, ata ose janë duke qarkulluar rreth pikës ose janë ateista d.m.th nuk e dinë, nuk janë duke jetuar në këtë planet.
Sido qoftë nëse mendimet e mjegulluara rreth pikës fillojnë të rrjedhin rreth asaj një pike atëherë ajo rrjedhë do të tërheqë pjesën më të madhe të mjegullës rreth pikave që nuk janë interesante, të themi sipas një rapoti të caktuar që varet nga shpejtësia e rrjedhës dhe kondraditave (fërkimeve) të mendimeve, jo rreth pikës por rreth pikëzave që do të rrjedhin. Kjo vije sepse ne për një moment do të heqim dorë që të hymë në pikë, pasi që ajo na duket e pamundshme me ato njohuri që kemi. Vetë shpejtësia dhe fërkimi i mendimeve do të krijojnë nxehtësi dhe dritë e cila do të pastrojë rrethinën nga mjegulla. Dhe e tërë mjegulla do të mblidhet rreth pikëzave që rrjedhin rreth asaj pike. Nuk është e rrallë që në fillim të rrjedhës së mendimeve të i lëmë anashë pikën dhe disa nënpika që na duken të largëta për qëllimin tonë. Mirëpo, kur të i jemi afruar fundit të temës, para se të i v'nojmë pikë asaj teme do ti marrim e të i fusim në temë. Nganjëherë kalonë kohë e gjatë dhe mjegulla e sjellur rreth nënpikave është formuar si një kore. Mirëpo pasi që ato janë nënpika dhe rëndësia e tyre është e vogël ato shpesh përbihen.
Kur t'i v'nojmë pikë temës, d.m.th kemi arritur që pas një rrjedhe aq të zjarrtë të mendimeve, ato mendime të i sistemojmë dhe me ndihmen e tyre e kemi kuptuar atë pikë. Atëherë kur e kemi kuptuar pikën e formulojmë me pakë fjalë atë kuptim dhe i v'nojmë pikë. Me të v'nuar pikë me njohurit që i kemi marrë kërcejmë në një pikë tjetër të një fushe të njëjtë brenda të njëjtes hapsirë apo edhe në ndonjë pikë gjetiu që për ne deri atëherë nuk ka qenë interesante. Po themë kërcejmë se në të vërtet në tru qelizat lëvizin aq shpejtë për botëkuptimin tonë sa që ne atë e kuptojmë si kërcim. Ky kërcim me vete merr kujtimet nga pika e fundit, ato kujtime janë të trusura. Varsisht nga neutraliteti (trysnia) i atyre kujtimeve do të ndalemi në një fushë të ngjajshme ose hapsirë që për ne nuk ka qenë interesante sepse kujtimi ka qenë neutral.
Kështu edhe unë po ndalem, jo nga neutraliteti por se dje (nga Kosova - e ka harru atje dikush) më ra në dorë një libër i cili është lexuar nga disa gjenerata para meje në Kosovë. Libri është lexuar edhe nga gjeneata ime, edhe unë e kamë marrë nëpër gojë edhe pse nuk i kamë mësu përmendësh vargjet si shumë vetë të kohës time, dhe shumë të tjerë para asaj kohe. Është fjala për Komedin Hyjnore. Pasi e përcjella kalimtarin e hapa librin dhe pashë që edhe ky njeri kish pas problem me pikë. Si do që të jetë, përshtypjet e para të mia ishin që edhe ky e shikonte Piramiden e madhe. Ende nuk e kuptova është për Piramid egjipti apo për piramida mbi varret e njerëzve të ndërtuara gjatë jetës së tyre e të lidhura njëra me tjetrën gjatë e pas jetës së tyre. Më mbetet të kuptoj vetë piramidën e Dantes të cilën si duket dikush mendon që ja kushtojë piramidës së jetës sipas kapitalistit. Dhe në fund do të mundohem të kuptojë jo për çka është Danet por cilën lidhje serike apo paralele apo ndoshta lidhjen yll sepse nganjëherë e përmendë jo tri n' tri - në shqiptare por atë fetare.
D.m.th besimtarët kanë të drejtë, jo pse thonë se ka Zot, por se sjellet e tyre e vërtetojnë atë çka thojnë.
E të tjerët, ata që thonë se ka dhe ata që thonë se nuk ka, është çështje kohe kur lidhen në trin'trin e 'Madhe.
< 4 |
faqe - 5 - |
6 > |
- ↑ Dikush tjeter e ka dhanë formulen:
