Sytë e dashurisë

Sytë e dashurisë

U këput një yll,

që nga lart dhe ra,

u këput një yll,

dhe më nuk u pa!

U këput një yll,

mes përmes u nda,

u këput një yll,

e më nuk u pa.

Vetëm unë e dija,

pse u nda ashtu,

ranë gjysmat e yllit,

në dy sytë e tu.

Ti në gjithë Botën,

shkrepje-vetëtije,

nga një yll i vetëm,

se ç’u bënë dy yje!

Ma jep njerin mua,

të bëhem si ty! T

i thua-s’i dua,

t’i fal që të dy!

Po t’i fal vërtet,

dhuratë dashurie,

se jam ylle vetë,

dhe pa ata yje!

M’i fale të dy,

ata yje blu,

prapë mbetën të njëjtë,

të dy sytë e tu.

Misterin e dritës,

vetëm ti e dije,

në mesin e ditës,

shkrepën katër yje!

Shkrepën katër yje,

plot me kaltërsi,

dy në sytë e tu,

dy në sytë e mi!

Dhe në fund të Botës,

të dalloj unë ty,

dhe ti si pasqyrë,

i ke sytë e mi.

Flasin edhe flasin,

sytë e dashurisë,

veç ata ja dinë,

gjuhën Perëndisë!

Arben Duka

29 Qershor, 2016