- Zot i vërtetë,
- Bota e tërë
- Gjithë ç'ke bërë
- E ç'ka në jetë
- Të gjitha ç'janë
- Yje dhe diej,
- E dhé e qiej,
- Një gjuhë kanë,
- Që thotë emrin tënt!
- Ngado që shikonj,
- Atë emër dëgjonj.
- E shoh më ç'do vënt.
- Dheu, që rrimë ne,
- Duke mbleruar,
- E kam dëgjuar,
- Që thotë se ç'je.
- Yjtë me dritë,
- Duke kërcyer,
- E duke kthyer,
- Nat' edhe ditë,
- Re me gjëmim
- Zoqtë me fjalë,
- Deti me valë,
- Lumi me rrëmbim
- Lulja me erë,
- Dhe me bukuri,
- E me mituri,
- Kur çel në verë,
- Emrin tënt thonë,
- Ty të tregojnë
- E të lëvdojnë,
- Ty gjithë monë!
- Po njeriu, o Zot!
- S'ta di emrin tënt,
- Se s'gjendet me mënt.
- Ah! S'e thotë dot;
- Njeriu nukë munt,
- Se gjuhë s'i dhe
- Që të thotë ç'je,
- O fuqi pa funt!
- Dielli kur del,
- A tek perëndon,
- Zogu kur këndon,
- E gjethi tek çel,
- Bukur tregojnë,
- Emrin që ke,
- Rrëfejnë ç'gjë je,
- Dhe më gëzojnë.
- Në gjithë botë
- Vetëm njeriu s'di
- Rri si çilimi
- E s'mundet ta thotë!
- Me zë të zjartë,
- Donja të flisnja,
- Edhe t'i grisnja,
- Retë si kartë,
- Si vetëtima;
- Apo si lumi,
- Që s'e zë gjumi,
- Me oshëtima!
- Falmë nga togu
- Q'është e ç'shohëm
- Nga gjithë ç'njohëm,
- Zën' e një zogu,
- Të rri më një vënt,
- Edhe më lerë,
- Të them një herë,
- Një herë emrin tënt.
|
