Kush e çka, për Kosovën/2

Shtoni lidhje
Nga Wikibooks

Në amzën e "BBC Shqip"

Kosova shpall pavarësinë
Muharrem Nitaj
Korrespondent i BBC-së në Prishtinë
Në orën 15 e 48 minuta të së dielws së 17 shkurtit 2008, Kuvendi i Kosovës e miratoi deklaratën me të cilën Kosova shpallet shtet i pavarur dhe demokratik.
Për deklaratën e pavarësisë votuan të gjithë 109 deputetët e pranishëm, ndërkohë që në seancë nuk morrën pjesë deputetët e pakicës serbe.
Kryeministri i Kosovës Hashim Thaçi duke paraqitur deklaratën e pavarësisë tha:
"Ne e shpallim Kosovën republikë demokratike dhe laike".
Ai tha se do të miratohet shumë shpejt kushtetuta e Kosovës, që do të respektojë të drejtat e të gjithëve.
Kjo kushtetutë tha kryeministri, do të respektojë të gjitha parimet e dokumentit të Ahtisaarit.
Në këtë deklaratë thuhet se Kosova merr obligimet që i ka arritur edhe misioni i Kombeve të Bashkuara, si dhe pjesën e obligimeve qe dalin nga ish-federata jugosllave.
Kosova ka për qëllim anëtarësimin në të gjitha organizatat ndërkombëtare.
"Kosova zotohet për paqë dhe stabilitet," u tha në këtë deklaratë.
"Kosova do të obligohet që të pranojë edhe pajtimin si pjesë të procesit për stabilizimin e gjendjes.
"Kosova tregon gatishmëri për vendosjen e marrëdhënieve të mira me të gjithë, duke përfshirë edhe Serbinë."
Duke lexuar tekstin e deklaratës së pavarësisë së Kosovës, kryeministri kosovar Thaçi, garantoi se Kosova do të jetë një shtet demokratik që do të garantojë të drejtat e të gjithë qytetarëve të saj.
"Shumëllojshmëria sjell përfitime për të gjithë," tha kryeministri Thaçi duke vënë në dukje se shteti i ri kosovar ka si përparësi "garantimin e fuqishëm dhe të pakthyeshëm i të drejtave të barabarta të të gjitha komuniteteve në Kosovë".
Udhëheqësit kosovarë, kryeministri Thaçi dhe presidenti Fatmir Sejdiu, në fjalimet e tyre në shqip dhe serbisht garantuan pakicën serbe se ata do të gëzojnë të njëjtat të drejta si të gjithë qytetarët e tjerë.
Ai premtoi se autoritetet kosovare do të marrin masa të menjëhershme që të zbatojnë ndryshime pozitive për të gjithë kosovarët, në veçanti komunitetet pakicë.
"Kosova do të jetë shtet i të gjithë qytetarëve, nuk ka diskriminim, të drejta dhe mundësi të barabarta për të gjithë," tha zoti Thaçi.
Presidenti Sejdiu tha se bazë e zhvillimit të Kosovës është plani Ahtisaari, që do të jetë edhe thelvi i kushtetutës së ardhme të Kosovës.
"Pavarësia e Kosovës shënon fundin e procesit të shpërbërjes së gjatë të Jugosllavisë," tha zoti Thaçi.
"Vizioni që dëshirojnë që Kosovën ta ndërtojmë mbi parimet fundamentale demokratike, marrëdhënie të mira fqinjësore," tha zoti Sejdiu.
"Kosova riktheson përkushtim për bashkëpunim të ngushtë me parimet ndërkombëtare, ne do të bëjmë çmos që të sigurojmë që kultura dhe pronat e tyre të mbrohen në Kosovë," tha ai.
Rruga drejt pavarësisë
Kosova ishte definuar si krahinë autonome në Jugosllavi dhe Serbi, në të njejtën kohë me kushtetutën e vitit 1974.
Në fakt statusi i Kosovës me këtë kushtetutë nënkuptonte që Kosova të ishte element përbërës i federatës jugosllave, gjë e cila u konsiderua e padrejtë nga autoritetet e Beogradit.
Ish-presidenti serb Millosheviq, vendosi që të pezullonte autonominë e Kosovës në mars të vitit 1990.
Ne fakt këtij vendimi të Beogradit i pati paraprirë një deklaratë kushtuese e delegatëve shqiptarë të Kuvendit të Kosovës, me të cilën ata e përcaktonin Kosovën si njësi të barabartë në federatën apo konfederatën Jugosllave.
Udhëheqësit politikë e shpirtëror të Prishtinës, në shtator të vitit 1990, Kosovën e shpallën Republikë të pavarur.
Kjo kushtetutë dhe ky vendim nuk u njoh as nga Beogradi e as nga auotitetet ndërkombëtare.
Viti 1990 dhe përcaktimi i shqiptarëve që të bëjnë një jetë krejtësisht të ndarë nga Serbia, bëri që situate të përshkallëzohej përditë e më shumë.
Rregjimi i Millosheviqit, vendosi pushtetin e tij në Kosovë, duke mbyllur gjithë institucionet shtetërore, informative e arsimore të Kosovës. Shumica shqiptare organizoi pushtetin paralel fiktiv të vetin.
Në një situatë të tillë, shqiptarët filluan të organizoheshin edhe në grupe guerrile ushtarake.
Në vitin 1997 u bë paraqita e parë publike e Ushtrisë Clirimtare të Kosovës, ndërkaq në mars të vitit 1997 filloi konflikti i përgjakshëm ndërmjet forcave të Millosheviqit dhe njësive guerile shqiptare.
Ky konflikt zgjati deri në qershor të vitit 1999, ku foracat e Natos e detyruan Millosheviqin që të tërhiqte forcat e tij nga Kosova. Pasojat e kësaj lufte ishin rreth 10 mijë të vrarë dhe afro njëmilion shqiptarë të shpërngulur.
Në vitin 1999, në Kosovë u vendos misioni i OKB-së, Unmik. Bisedimet për statusin filluan në vitin 2005, dhe kjo pas demonstratave të dhunshme të marsit të vitit 2004.
Gjatë viteve 2006-2007 u urganizuar dhjetëra takime ndërmjet Prishtinës dhe Beogradit, kjo në përpjekje për të gjetur një zgjidhje për statusin e Kosovës, mirëpo pa sukses. Këshilli i Sigurimit I OKB-së, dështoi në dy raste për të miratuar një rezolutë për statusin e Kosovës.
Kur Komuniteti Ndërkombëtar u bind si ishin shterruar mundësitë për të pasur një marrëveshje ndërmjet Prishtinës dhe Beogradit, vendosi që të gjejë rrugë alternative për zgjidhjen e kësaj çështjeje.
Prishtinës iu dha drita e gjelbër që ta shpallë pavarësinë e saj, me premtimin se shumë shtete të rëndësishme do ta njohin pavarësinë e Kosovës.

Vizitoni burimin : www.bbc.co.uk/albanian


< 1 		faqe
- 2 -
3 >


BBC - English
Marrë nga "https://sq.wikibooks.org/w/index.php?title=Kush_e_çka,_për_Kosovën/2&oldid=11485"