Hipi Zhdripi i Përrallave/9

Dy Jetimat Koja e Kuçit, Titograd

Ishin pa k^enë ni burrë e ´i grua e zoti ua kishte falë ni djalë e ni vajzë. Mas do kohe burri kishte ra n´gazep të madh - i kishte pa´dekun gruaja. Tash burri po mendon: "S´muj kshtu me kalue". Thirri djalin edhe vajzën e u tha: Fëmijt e mi, po e shoh se kshtu s´mujmë me kalua e m´â´mushë m^endja t´martohem edhe ´i herë. Fëmijtë s´panë kundër ksaj pune asgja edhe i thanë t´jatit të vett´martohet. Nuk kalov shumë kohë e i ati i tyne e gjeti gruan dhe u martua. Por, ç´do me k^enë keq e ma keq, gruaja e dytë s´po do me i pa me sy fëmijt e gruas së parë. ´I ditë prej ditve baba i muarr fëmijt e vet në ashtër për me ba dru. Baba u kite thâ´fëmijve: Ju tash rrini jektu, se ^u´po shkoj me ça dru e ju mos luani këtij v^eti deri sa t´vij unë me u marrë. Ata kishin t^ejë aty e baba i tyve kite marrë ´i kukull e e kite virrë në ni ah. Era e fryte kukullin e fëmija m^enoshin se po kërset sekica. U ba edhe nata. Fëmija pritshin babën e krisma e kukullit t´ujit bâte "bum-bum" e fëmijt kujtoshin se po kërset sakica. Baba kishte shkua në shpi. Kukulli edhe mâ kërsitte. Motra i thotë vllaut: Të shkojë në shpi, se baba don me na tretë. Dali s´donte me shkua, por thotë: Dua me pritë babën kur t´vin me na marrë. Motra at´herë nuk e priti vëllán, por shkov ën shpi e vëllán e la vetëm në ashtë. Përrini vajza te shpija dhe n^ej pak pas dere. Ata ishin tuj hangër darkë. Hangrën e gruaja po thotë: T´e paçshmi tash vajzën me na e çua sininë e pat me i bashkua kto dromca buke. Vajza u përgjegj prej mas deret, tue thâ´: H^e, ktu tek jam, po çilmani derën. Ja çilën derën vajzës e baba për djalë as s´dveti. Djali kite pritë edhe pak e, tuj kqyrë atej e ktej, e kite pâ ´i dritë në rrâxë t´ni shkabit. Kite hi mr^enë e e kite pa ´i plakë tuj hângër në ni kusi kaçimak. Plaka ite pa k^e´e qorrtë. Muar edhe djali ni lugë, u afrua edhe nisi me hângër deri sa u gi. Plaka nuk dite e po han edhe djali me t^e. Fillon me e prekë kusinë edhe kite pa´thâ´: Po ^u´shum hangra kaçimakun sonte! Djali at´herë i tha: Edhe ^u ´hangra me ty. Po kush je ti? Djali i kite pa´kallxua se si e ka tretë baba. Kam ardhë ni m´marrsh për djalë me t´i ruajtë berret e me k^enë djali yt për gjithmonë. Plaka e ndali djalin me t^ejtë me t^e. Kite ardhë koha për me i lshua berret. Djali e muar fellin, por plaka prej mrénës e porositi: Ruaj, mos u ban me orët e malit, se mujnë me t´i xirrë të, se edhe mua m´i kanë xirrë sytë ato. Djali, tuj i ra fellit, tuj mos e dijtë v^etin e kullosat, kitë shkua në lamën e orëve tëmalit. Aty jin pa´k^e´ vetëm dy orë. Djali kite pa thâ´: ^U´dua me i ra fellit e ju me kcy. Ai qi t´mërzitet ma parë, atij do t´ja qorrojmë sytë. Ato u pajtuan me at fjalë, se thoshin se fellit asht shum shtirë me i ra. Djali i ra fellit deri sa u mërzit njara. At´herë djali muar e ja nxorri sytë, shkov te plaka e i kallxoi se ç´trimni ka ba edhe plaka ja fali shumë pare. Në kjoftë se m´i bjen sytë e mido t´ap edhe ma shum. Djali prap shkoi te orët e u thotë: Ju m´i epni sytë e plakës e ^u´ po va kthej sytë tu. Orët prenuan dhe ja dhanë sytë plakës. Djali ja çoi plakës sytë e plaka i dha shum pare, sa mute me e goditë ´i shpi të mirë. Djali i muar paret e shkoi te shpija e tij, te baba i vet. Kur u afrua, e pa motrën e vet në shkalla dhe e thirri. Motra u afrua. Djali i tha: Na duam me i dhezë babën me gruan e ^u´e ti duam m´e goditë ni shpi e me jetua bashkë, se kam fitua pare shumë. Kshtu, si thanë, edhe u ba. Babën e gruan e babës i djegën flakë e kta dy punuan s´bashku shpinë e jetuan gjithmonë s´bashku. Prralla në lesh, shnedja prej nesh! Nxierr nga PËRRALLA, II - Instituti Albanologjik i Prishtinës 1982 - faq. 5-6 (3) Tregues: Mri Tonja Shënuar nga Zef Gjuravçaj më 1973