E gjithë jeta…

E gjithë jeta…

Njëqind vite po të rrosh,

dhe njëqind e një,

ca maraze edhe derte,

mbeten ç’ke me të!

Dikush jetën e ka tepër,

tjetrit s’i mjafton,

si në pasqyrë mjegullore,

e gjithë jeta shkon…

Si në pasqyrë mjegullore,

tretet lamtumira,

lum ai që këtë jetë,

bëri veç të mira.

Lum ai që në këtë jetë,

na dha ujë në vapë,

jetën tjetër nuk e dimë,

që t’ia nisim prapë.

Lum ai që këtë jetë,

s’bëri dëshpërime,

jetën tjetër nuk e dimë,

të bëjmë korrigjime.

A. Duka