Asdreni: Tingëllime

Tingëllime

Një grimë dukej sa një mot i tërë

Ndë plepat, afër kopshtit kur të prita.

Sa shkonin rrugës!? Unë u habita,

Po ty s’të pashë, s’dinja ç’ishe bërë.

Dëshmime dashurie sa të dhashë,

Me lot si një foshnjë ty t’u luta.

Si zonjë kur me duartë të buta

Më mbanje, unë krahut ty s’të lashë.

Si perëndeshë, t’adhuronj! Mëshirë

Ki, vashë, plagën mua ti shëroma.

Afrohu, je e butë, zemërmirë;

Fisnike je, largoje madhështinë

Dhe buzëqeshjen t’ëmbël, ah, dërgoma,

Me një të puthur falma lumturinë.

Asdreni

Burimi: Gazeta "Shqiptarja.com" 12.11.2013