Erdhe per gjurme te eres

Të dera e zemrës një dimër fjale
Pret pranverën


Përtej vetvetes jetonte

Tani ka ardhur tek vetvetja dhe jeton me engjëjt
                   (Nënës Terezë)  

Jeton Kelmendi

Sa vjet kaluan 
Nga një shkuarje e madhe 
Përtej vetes jetonte një mrekulli Albanika
Me dy shpirtra
Njërin për zotin tjetrin për njerëzimin

Ishte pak Gonxhe pak Kalkutë 
Më shumë Albanika e më shumë dritë 
Njerëzimit
Lutej dhe bëhej vet 
Lutja

Ilirika 
Nëna jonë Terezë
Me 1978 paça të ra në emër
At vjet nëno
Unë erdha në ketë botë 
Tash
Kur më duhet krenaria 
Shkoj në Krujë të kastriotët
E i thërras Gjergjit 
Kur më duhet një yll 
Universi
Dal në Kodër të Diellit
I bëj zë Rugovës
Nëna jonë Terezë 
Me lutjen tënde kam rënë e jam 
Zgjuar
Dardan
Engjëjt që jetojnë në qiell
Buzëqeshën dhe pritën 
Shkuarjen tënde
Të madhe
Sa vjet u bënë 
Dhe atdheu po bëhet gati
Për një ditë tjetër
Albanika
Vazhdo lutu për njerëzimin
Jetimet tu
Për tokën e shtrenjtë
Që i thonë 
ILIRI

Kaluan sa mote
Që shkove
Këndej po vijnë do tjerë 
Gonxhe
“E di një fjalë prej guri”
E mësova n’ Shkrel
Edhe një pallat ëndrrash e kam diku
Tha Kadare
E tash
Bekoj edhe gjurmët e Prekazit 
E të Glloxhanit 
Ato zhgjëndrra i pamë me sy
Ati ynë në qiell
Na shikon me simpati

Thuaje edhe një fjalë 
Shqip
Zoti e bekoftë Arbërinë    
Ndeze një kandil ndriçues
Ilirikase 
Kjo është e para
Çdo kush e din 
Nënë ti je vet drita

Shkuarja nuk është e lakmueshme
Për kurrkënd
Veç kur shkohet si ti nënë 
Është  shkuarje e mrekullueshme 

Edhe Jezusi dinte për albanët 
Po moti i keq na pat marrë 
E çka ti bësh fatit zi 
Fqinjët na qëlluan të tillë

Përtej vetës ke jetuar
Dhe tani ke ardhur po jeton në vetveten
Përjetësi  
Bashkë me engjëjt 

Të ardhmen tonë të nesërme
Sjellna sot

Lutu bre Nënë edhe një herë
Se dhjetori m’ ka frikësuar
E nuk di çka po më shohin sytë 
 
Më bëhet se të ftohtit të Dardanisë
Po i vonohet pranvera
Dardanika
Mos harro edhe katër pjesë  
T’ ndara
Nënë ti je emri ynë që shndrit në qiell
E tokë

Fillim dhjetor 2007, Bruksel